
Si pogués et daria...
Un cant de sirena amb gust de maduixa,
El color blau del mar i l'olor del gessamí...
La claror de lluna plena i un somriure de bruixa,
El vol de l'ocell que t'empeny cap a mi...
La fada del bosc, la frescor de la neu,
La platja encantada somiada amb delit...
El plaer del meu cos i el desig del teu,
La son escapçada amb tu cada nit...
I jo em quedaria...
Amb l'instant del temps...
I les carícies del teu cos nu...
I amb el teu bes...
Perquè res no tinc quan em faltes tu.
4 comentaris:
Veo que eres de fuera, así que me gusta el esfuerzo. Ànims amb el teu blog en català, m'hi aniré passant.
I gràcies per les teves paraules al meu blog!
un petó
Bem, não consegui apanhar o sentido da "coisa", mas acredito que deve ser lindo o que aqui está escrito.
:)
Beso.
A poesia é sempre um pouco complexa de traduzir, no entanto...
É mais ou menos isto, Art:
[Se eu pudesse dar-te-ia...
Um canto de sereia com sabor a morango,
O azul do mar e o aroma do jasmim...
A claridade da lua cheia e um sorriso de bruxa,
O voo do pássaro que te impulsiona até mim...
A fada do bosque, a frescura da neve,
A praia encantada sonhada com deleite...
O prazer do meu corpo e do desejo do teu,
O sonho louco de estar contigo a cada noite...
E, aí, eu ficaria...
Com o instante de tempo...
E as carícias do teu corpo nu...
E com teus beijos...
Porque nada tenho quando me faltas tu.]
Que tal agora, capixe?
:)
Beijinhos
ostres!
quina meravella de traducció!
gràcies, m'ha encantat
t'he trobat de casualitat buscant al google un escrit que vaig penjar no sé on... i he trobat aquest tresor
:)
un somriure
mar
Publica un comentari a l'entrada